De weekendbijlage bij deze blog:
- De FBI wil een cyber-universiteit starten voor hackers… die niet de fysieke proeven van de gebruikelijke opleiding willen doen.
- Een interview met Fredo De Smet, de bezieler achter GentM. De interviewer moet ook eerste uitleggen wie Fredo is, maar het interview maakt duidelijk waarom je hem best aan het woord laat.
- Hoe realistisch zijn al die bekende New Yorkse appartementen in tv-series?
- Robert Taylor is gestorven. Zonder de man was er geen Xerox Palo Alto. Dit zegt u allemaal weinig? Wel zonder de man en die computer zou onze Apples en Microsofts er zeer anders uitzien.
- David Didau zet zijn redeneringen en argumenten over onderwijs op een rij. Het gevolg: je denkt er wellicht een weekend of meer over na. Heb je niet genoeg: lees ook dit.
- Jeanet Meijs-Huizing is juf voor het leven…
- Werden de regels over wat we weten over ons geheugen herschreven?
- Een prima artikel van Paul Bennett over hoe onderwijsideeën vaak mutaties krijgen die behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn. (zie ook deze week nog MI)
X, Y of Einstein? 
Bij Didau miste ik een verwijzing naar Benjamin Blooms “2 sigma problem”.
https://en.wikipedia.org/wiki/Bloom%27s_2_Sigma_Problem
Daarbij verwees Bloom (meer dan 30 jaar geleden) naar het verschil (gerapporteerd in twee verschillende doctoraatsverhandelingen) in de verdeling van de vaardigheidsscores tussen leerlingen in een klas enerzijds en leerlingen die individueel begeleid warden anderzijds. Bij de individueel begeleiden lag het gemiddelde twee standaarddeviaties (!) hoger en bovendien was de variantie kleiner (de curve werd ‘steeper’ zoals Didau het uitdrukt).
Zie figuur 1 in het artikel van Bloom: http://web.mit.edu/bosworth/MacData/afs.course/5/5.95/readings/bloom-two-sigma.pdf
Blooms conclusie: “The tutoring process demonstrates that most of the students do have the potential to reach this high level of learning. I believe an important task of research and instruction is to seek ways of accomplishing this under more practical and realistic conditions than the one-to-one tutoring, which is too costly for most societies to bear on a large scale”
(hij geeft alvast een paar mogelijkheden, in Hattie-stijl)