Paul Kirschner werkte de voorbije maanden hard aan een onderzoek en rapport over een vraag die in en over onderwijs vaak gesteld wordt: hoe kunnen we kinderen opleiden voor jobs die nog niet bestaan. Het rapport (download het hier) is er nu en bevat in de samenvatting een passage met een mooi concept: toekomstbestendig leren als alternatief voor 21ste eeuwse vaardigheden.
Lees even mee:
Er veel gesproken en geschreven wordt over 21e-eeuwse vaardigheden maar een analyse daarvan laat zien dat deze vaardigheden duidelijk noch eenduidig zijn, dat zij steeds veranderen zowel qua aantal als inhoud, en dat zij voor het grootste deel vaardigheden zijn die ook in de 20e en zelfs in het 19e eeuw noodzakelijk waren. Eigenlijk zijn de enige vaardigheden die echt als 21e-eeuws aangemerkt kunnen worden:
- Informatiegeletterdheid: het kunnen zoeken, identificeren, evalueren (van de kwaliteit en betrouwbaarheid van bronnen) en effectief gebruiken van verkregen informatie en
- Informatiemanagement: het kunnen vastleggen, beheren en delen van verkregen informatie.
Belangrijker is te spreken over toekomstbestendig leren: Het verwerven van de vaardigheden en houdingen die nodig zijn om op een stabiele, bestendige manier te blijven leren in onze snel veranderende wereld.
X, Y of Einstein? 
Mooi werk!
De respondenten geven geen hoge prioriteit aan informatiegeletterdheid of informatievaardigheden, blijkt uit dit onderzoek. Nochtans blijkt uit datzelfde onderzoek dat ze dat eigenlijk – zonder het zelf te beseffen – in hoge mate doen
Het uiteindelijke doel van die geletterdheid / vaardigheden is immers het “effectief gebruiken van verkregen informatie”. Dit doel overlapt sterk met wat de respondenten aangeven als hoofdprioriteit: “op een stabiele, bestendige manier te blijven leren in onze snel veranderende wereld”… Als men triviale zaken buiten beschouwing laat zoals het raadplegen van het rittenschema van de trein of het boeken van een hotel, komt dat “effectief gebruiken” steevast neer op “leren”. Kennisconstructie staat centraal als einddoel in elke definitie van informatiegeletterdheid of –vaardigheden. De prioriteit van de respondenten vormt het hart van die geletterdheid / vaardigheden.
Hoe valt dit te rijmen met de antwoorden van de respondenten? Simpel! Hoewel kennisconstructie steeds het einddoel is, raakt dat doel vaak wat ondergesneeuwd in onderzoek naar informatiegeletterdheid / – vaardigheden, waarin men zich vooral concentreert of het zoeken en evalueren maar nauwelijks op die kennisconstructie. Probeer maar eens onderzoek te vinden naar informatievaardigheden, waarin men als uitkomst meet of er op een degelijke wijze kennis geconstrueerd werd!
“Search as learning” begint recent gelukkig aandacht te krijgen, getuige bijvoorbeeld de special issue http://journals.sagepub.com/toc/jisb/42/1
De Hydra van Lerna is een veelkoppig monster dat door Heracles cq Paul Kirschner terecht wordt bestreden. Zonder de hulp van “Iolaos” gaat dat ook Pauk niet lukken. Nog een weg te gaan….en een wereld te winnen.
De term ‘toekomstbestendig leren’ komt – zoals aangegeven in het rapport – van Prof. Juliette Walma van der Molen. Hier de referentie:
Walma van der Molen, J. H. (2017, in press). Talenten voeden. Wat zijn de ingrediënten voor toekomstbestendig leren? [Nurturing talent: What are the ingredients for future-proof learning?] Deventer, The Netherlands: Uitgave TechYourFuture, Nederlandse Stichting voor Psychotechniek (NSvP).
Pedro, mss ben ik te laat 😉 Maar de link naar het rapport werkt niet (meer). Kun jij mij de juiste link geven, of vertellen waar ik het rapport kan vinden. Je mag het ook mailen. Groet Conrad
Check https://www.innovatiefinwerk.nl/sites/innovatiefinwerk.nl/files/field/bijlage/rapport_paul_kirschner_nsvp_-_herzien_dec._2017_2.pdf